“aynasını kaybetmiş bir ayva sarısı düşüyorum şimdilerde..
dışından tüylenirmiş bu ayvalar ve sarısı uçuk..
ve gece kar renginde siyah..
sonra aralardan sesler sızar içime,
içimin dışından oluşmuş yaralarla büyülüyorum seni.
….
kasıklarının arasındaki ağrıyla intihar etti bütün kadınlar..
ölümü ve ölüyü paylaşmak istiyorum ..
ikisi aynı şey mi dersin.. değil.. değil..
suda ölmüş bir balıkla,
suyunu yutup ölen bir balık aynı değil..
kapat geceyi ve üstüne çek ölü balıkları..
geceyi paylaşmak istiyorum seninle,
suyunu yutmuş ölü balıkları değil..
dışından tüylenmez diyorum bu aynalar,
içinden yutar da bu kurtları öyle tüylenir..
ben sessizliğe gömü olan bir aynayım..
karanlık bir levhaya çarptım,
yoluna yön olamayan..
gecenin gözleri çizilmiş gene ve durmadan kanıksıyor kendini,
gecenin gözleri diyorum çizilmiş,
oyuncağını çaldıran bir çocuk tarafından..
anlamıyorsun hala, rüya içinde bir rüyadır gece
ve herkesin uykusu kimsesizliğiyle gömülen kör bir kadının ağıtıdır şimdi..”
‘Mavinin Çığlığı’